ไม่มีใครสนใจเรามากขนาดนั้นหรอก

ยิ่งโตขึ้นมากเท่าไหร่ สิ่งหนึ่ง ที่ผมเรียนรู้มากขึ้น คือ การสนใจแต่ความต้องการของตัวเองให้มากขึ้น และ สนใจสายตาของคนอื่นที่มองเข้ามาให้น้อยลง เป็นธรรมดา ที่เราจะสนใจความเห็นของคนอื่นที่มีต่อเราเป็นพิเศษ ความคาดหวังบางอย่าง ความคาดหวังที่บางครั้งก็ตอบได้ยากว่า เกิดขึ้นจากเรา หรือจากคนอื่นกันแน่

ไม่มีใครสนใจเรามากขนาดนั้นหรอก

สมัยผมเรียนต่อปริญญาโท ผมเรียนได้ประมาณสองเทอม ผมก็รู้ว่าผมไม่มีความสุขกับการไปเรียนเลย ปริญญาโทกินเวลาชีวิตผมมาก ปรกติ ผมจะสามารถลงเรียนหรือไปทำงานวันเสาร์อาทิตย์ได้ แต่พอเรียนปริญญาโท ผมก็ไม่สามารถมีเวลาว่างได้เหมือนเก่า แถมเนื้อหาที่เรียนส่วนใหญ่ผมก็รู้อยู่แล้วค่อนข้างมาก หรือถึงแม้ไม่รู้ ผมก็คิดว่า ผมสามารถหาเรียนรู้ได้ด้วยตัวเองได้อย่างไม่ยากเย็นนัก สิ่งที่ขัดใจผมที่สุด คือ วัฒนธรรมต่าง ๆ ในการเรียนปริญญาโท เช่น การสังสรรค์ การทำงานวันหยุด การทำงานเลิกดึก ๆ ผมรู้สึกว่ามันสูญเสียเวลา

แต่ผมก็ฝืนทนอย่างนั้น ไม่ยอมลาออกสักที

เหตุผลที่ผมไม่ยอมลาออก เพราะ “ผมกลัวเสียหน้า” ผมกลัวว่าจะโดนคนอื่นมองว่าเรียนไม่จบ ผมหวาดกลัวความคาดหวังที่มีต่อเรา กลัวว่าคนอื่นจะมองว่าเราเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อไหม เราหยิบหย่งหรือเปล่า ผมดึงดันอยู่กับความรู้สึกตัวเองอยู่นานหลายเดือน จนสุดท้าย ผมก็ลาออก ตัดสินใจไปตายเอาดาบหน้า ใครจะว่า จะปรามาสอย่างไรก็จะรับไว้ ต่อสู้ อธิบาย

สุดท้ายผมก็พบว่า ไม่มีใครสนใจชีวิตเราขนาดนั้นหรอก

ไม่มีใครสนใจชีวิตคนอื่นมากนัก มีบ้าง ที่เป็นห่วงเป็นใย แต่คนที่จะมาคอยตัดสินนั้นหาได้ยาก คนเหล่านั้น ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ไม่ควรค่าแก่การจดจำด้วยซ้ำ ใครต่อใครก็ล้วนแต่สนใจในเรื่องของตัวเอง สุดท้ายผมก็ค้นพบว่า การตัดสินใจลาออกจากการเรียนปริญญาโทครั้งนั้นของผมเป็นการตัดสินใจที่ยอดเยี่ยมมาก ไม่ใช่เพราะว่าหลักสูตรมันไม่ดี แต่เป็นเพราะผมกล้าที่จะทำตามเหตุผลและความรู้สึกของตัวเอง หลังจากนั้น ผมก็รู้สึกว่าตรรกะการคิดของผมแม่นยำมากขึ้น

ถึงคุณ… อย่าสนใจคนอื่นมากนักเลย

หลายคน อาจจะกำลังติดกับดักกับอะไรสักอย่าง ที่คุณเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคืออะไร ไม่กล้าเปลี่ยนงาน ไม่กล้าทำในสิ่งที่ตัวเองรัก ไม่กล้าแตกต่างจากคนอื่นในสังคม หากคุณกำลังกลัว ด้วยเหตุผลว่าคนอื่นจะมองไม่ดี ผมก็อยากให้คุณได้ลองทบทวนตัวเองดูใหม่อีกครั้ง หากนั่นเป็นสิ่งที่ถูกต้องเหมาะสมแล้ว ก็ทำเถอะ บางทีคนอื่นก็ไม่ได้สนใจอะไรเรามากมาย บางทีพวกเขาอาจจะจดจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเคยพูดถึงคุณ คิดเกี่ยวกับคุณอย่างไรบ้าง

อย่าลืม สุดท้ายคนที่อยู่กับตัวคุณตลอดก็คือตัวคุณเอง